«Καμαρούλα μια σταλιά» – Γιάννης Πουλόπουλος
Ένα αγαπημένο λαϊκό τραγούδι της μεταπολεμικής εποχής, με νοσταλγικό ύφος και απλή, ανθρώπινη θεματολογία. Μιλά για τη φτώχεια και την αγάπη μέσα από τρυφερό χιούμορ και αισιοδοξία, αποτυπώνοντας τον ρομαντισμό και τη ζεστασιά της παλιάς Αθήνας.

Άπλωσε το μεσονύχτι
το γλυκό του δίχτυ
πάνω στη μικρή μας γειτονιά
ξέχασέ τα όλα τώρα
είναι της αγάπης ώρα
βάλε το κλειδί στη κλειδωνιά

Καμαρούλα μια σταλιά
δύο επί τρία
κόχη και λατρεία
τοίχος και φιλιά
καμαρούλα μια σταλιά
τοίχος και φιλιά

Φύσα το κερί να σβήσει
και να μας αφήσει
μόνους μες τη νύχτα τη καλή
σφίξου στην καρδιά μου επάνω
για να σε γλυκοζεστάνω
σαν χελιδονάκι σαν πουλί