Δικαίως χαρακτηρισμένος ως ο «τραγουδιστής του έρωτα», ο Γιάννης Πάριος έχει σφραγίσει με τη μοναδική του ερμηνεία μερικές από τις πιο εμβληματικές στιγμές του ελληνικού πενταγράμμου. Το «Είπα να φύγω» αποτελεί ίσως την πεμπτουσία του ρεπερτορίου του: ένα τραγούδι που συλλαμβάνει με σπάνια ενάργεια την εσωτερική πάλη και την αδυναμία που συνοδεύουν το τέλος ενός μεγάλου έρωτα. Δεν πρόκειται απλώς για μια μπαλάντα χωρισμού, αλλά για τη δραματική εξομολόγηση ενός ανθρώπου που, ενώ αναγνωρίζει τη λογική ανάγκη της φυγής, παραμένει αμετάκλητα δέσμιος. Με τη φωνή του να ισορροπεί ανάμεσα στον πόνο και την παράδοση, ο Πάριος μετατρέπει την αγάπη σε «μια συνήθεια» και «μια ανάγκη που τυραννά», αποτυπώνοντας με απόλυτη ακρίβεια εκείνη τη βασανιστική στιγμή που η καρδιά αρνείται πεισματικά να ακολουθήσει τη λογική.