Στέλιος Καζαντζίδης

Ο Στέλιος Καζαντζίδης (Νέα Ιωνία, 29 Αυγούστου 1931 – Αθήνα, 14 Σεπτεμβρίου 2001) ήταν Έλληνας τραγουδιστής, συνθέτης, στιχουργός και δεξιοτέχνης μουσικός. Υπήρξε μία από τις πλέον εμβληματικές μορφές της ελληνικής μουσικής του 20ού αιώνα και καθιερώθηκε ως κορυφαία φωνή του λαϊκού τραγουδιού, θεωρούμενος από πολλούς μελετητές και κριτικούς ως ένας από τους σημαντικότερους εκφραστές της μεταπολεμικής λαϊκής μουσικής στην Ελλάδα.

Η συμβολή του υπήρξε καθοριστική στη διαμόρφωση του λαϊκού τραγουδιού ως αυθύπαρκτου μουσικού ιδιώματος. Ο Καζαντζίδης κατάφερε να γεφυρώσει δύο διαφορετικούς μουσικούς κόσμους: αφενός, το ρεμπέτικο, με τις ρίζες του στον αστικό λαϊκό πολιτισμό των προσφύγων και των κοινωνικά αποκλεισμένων, και αφετέρου, το ελαφρό τραγούδι,[8] που κυριαρχούσε στα μεσοαστικά στρώματα. Η σύνθεση αυτών των στοιχείων γέννησε ένα νέο μουσικό ρεύμα, το λαϊκό τραγούδι, το οποίο, μέσω της φωνής και της προσωπικότητας του Καζαντζίδη, απέκτησε κοινωνική απήχηση και καλλιτεχνικό κύρος.

Η φωνή του Καζαντζίδη χαρακτηρίστηκε από εξαιρετική εκφραστικότητα, πλούσια χροιά και δραματική ένταση, ιδιότητες που τον ανέδειξαν σε αυθεντικό ερμηνευτή του πόνου, της ξενιτιάς, της κοινωνικής αδικίας και των υπαρξιακών αγωνιών του νεοέλληνα. Τα φωνητικά του χαρίσματα αναγνωρίστηκαν όχι μόνο στον ελληνικό χώρο, αλλά και διεθνώς: μεταξύ εκείνων που εξήραν την τέχνη του συγκαταλέγονται εξέχουσες προσωπικότητες όπως ο Φρανκ Σινάτρα και ο Τούρκος καλλιτέχνης Ζεκί Μουρέν, ενώ εντός Ελλάδος τον τίμησαν με τον λόγο τους κορυφαίοι δημιουργοί, όπως ο Μάνος Χατζιδάκις, ο Γρηγόρης Μπιθικώτσης, ο Άκης Πάνου, ο Λευτέρης Παπαδόπουλος, ο Μίκης Θεοδωράκης και ο Κωνσταντίνος Παλιατσάρας.